این روزها...

چو تخته پاره بر آب

                               رها

                                          رها

                                                                   رها

                            من...

 

غزل ۹

 

کاش بین من و تو فاصله تقصیر نداشت

که پریشانی من ربط به تقدیر نداشت

تا تو بودی همه ی شهر رقیبم بودند

کاش معشوقه ی من حسن فراگیر نداشت

خیره بودم به تو تا زلف رها می کردی

این غزل خوان چه کند چشم و دلی سیر نداشت

خیره بودم به همانی که نمی دید مرا

مثل یک روح که در آینه تصویر نداشت

درد دل های خودم را به خودم می گفتم

راست می گفت که خود کرده و تدبیر نداشت

مرگ مانند قطاری همه جا می چرخید

کاش در مورد من اینهمه تاخیر نداشت